کارگردان فیلم های سینمایی «شب، بیرون» و «بوفالو» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس یادآور شد: اگر تاریخ سینمای ایران را مطالعه کنیم همواره می بینیم که فیلمسازان مهم و معتبر با سختی می توانستند فیلمی که دلشان می خواهند را بسازند و در نقطه مقابل کسانی که فیلم های برای سرگرمی می ساختند همیشه راحت مبادرت به تولید این آثار می کردند.

وی در همین راستا ادامه داد: سینمای فیلمفارسی قبل از انقلاب مصداق بارز این مدعا است. شاید یکی از علل رفتن فیلمسازان به سمت این سینما اقبال آحاد افراد جامعه برای تماشای این قبیل آثار بوده است. اما از سوی دیگر مشکلات معیشتی و ترس از آینده و بیکاری هم می تواند خود به خود باعث شود که برخی سینماگران علیرغم میل شان به سمت تولید این قبیل فیلم ها بروند.

سجادی حسینی سپس با بیان اینکه خود بنده دو فیلمنامه کمدی نوشته ام و درصدد هستم آن ها را بسازم اظهار داشت: دلیل این اتفاق آن است که زندگی خرج دارد و من مجبور هستم به این شرایط تن بدهم و برای تأمین معاش زندگی خود و خانواده ام این نوع فیلم ها را تولید کنم.

این سینماگر تأکید کرد: امروزه دستمزد بازیگران بسیار بالا رفته و هزینه تولید یک فیلم سرسام آور شده است. الآن تولید یک فیلم کوتاه چند دقیقه ای ساده کمتر از ۵۰۰ میلیون تومان خرج ندارد و بدیهی است که در این شرایط هیچ سرمایه گذاری ریسک نکند و سرمایه خود را برای تولید این آثار صرف نکند.

وی افزود: چه کسی در این شرایط فیلم اجتماعی می سازد وقتی همه می دانیم که مردم از این نوع آثار حمایت نمی کنند؟ ترجیح همه بر این است که فیلمی بسازند که حداقل سرمایه ساختش را برگرداند. ما نباید فراموش کنیم که سینماداران و پخش کنندگان امروزه یکی از ارکان اصلی تعیین تکلیف برای سینما شده اند چرا که می خواهند سود کنند و درصدد آن هستند که متضرر نشوند.

سجادی حسینی خاطرنشان کرد: این اتفاق بسیار متأثرکننده است که سینما امروزه مجالی برای تربیت مخاطب ندارد و حتی دغدغه این اتفاق در خود سینماگران هم از بین رفته است. البته قطعاً مدیران و سیاست گذاران سینما می توانند در این راستا تدبیری اتخاذ کنند اما گویا آن ها هم از این شرایط راضی هستند.

وی در بخش دیگری از این گفتگو به خودی و ناخودی کردن در سینما اشاره کرد و اظهار داشت: ما در سینما با مشکلات متعددی روبرو هستیم؛ ممکن است اگر من قصه ای ببرم که در راستای افکار و سیاست های مدیران باشد آن را قبول نکنند و بگویند تو این فیلم را نساز چرا که باید کس دیگری آن را بسازد. این دو دستگی در سینما خوب نیست.

این کارگردان در پایان این گفتگو افزود: به علاوه ما بارها شاهد بودیم که برخی فیلم ها در کمد و کشوها باقی می مانند. یعنی مسئولان می آیند و فیلم هایی را تولید می کنند که گویا فقط قرار است برایشان هزینه شود و این هزینه ها هیچ گاه بازگشت نداشته باشند. آن ها فقط می خواهند بگویند درباره فلان شخص یا فلان مسأله فیلم ساختیم. این امتیاز می شود برای مدیران! به هر صورت بنده معتقدم باید کیفیت فیلمسازی در سینما افزایش پیدا کند و ما برای جذب مخاطب بیشتر از طیف های گوناگون در ژانرهای متنوع مبادرت به تولید اثر کنیم.